BOOKOHOLIK Córka dymu i kości

Po ostatnim poście, poruszającym dość dołujący temat stwierdzam, że trzeba trochę spuścić z tonu. Ja dla odstresowania piszę, gram w Diablo, oglądam mecze i czytam.

*a mój tata właśnie zastanawia się czy Ewa Wachowicz nie ostrzykała się botoxem... jak dla mnie tak, ale niech sam się domyśla*

I miałam ostatnio okazję przeczytać całkiem fajną książkę, kupioną *jak większość mojej biblioteki* za parę groszy w taniej księgarni. Prawdopodobnie kosztowała około dziewięciu złotych, a jest to niewielka cena za dobrą lekturę. Więc tym, którzy lubią czytać przedstawiam i polecam "Córkę dymu i kości".

Czytanie tej książki było równie burzliwe i zmienne jak sama ja, jednak ostatecznie ten tytuł obronił się na piątkę. Zaczynając:
1) okładka, której chaotyczność i nieumiejętne rozplanowanie biją w oczy jak skarpety z sandałami... różnorodność czcionek, ilość kontrastów... no tylko na nią spójrzcie! Nope, nope, nope, nope!
2) moim zwyczajem, 'obczytałam' okładkę, na zewnątrz, w środku, poznałam wszystkie pochwały i nagrody jakie ta lektura zdobyła i nastawiłam się pozytywnie... a kiedy zaczęłam czytać, byłam nieco rozczarowana... początek nie jest zły, ale nie jest również powalający, jak twierdzą recenzje na tylnej części okładki... co za dużo, to niezdrowo...
3) ... jednak stopniowo, strona po stronie, zaczynałam co raz bardziej wsiąkać i tak już zostało do końca. Historia rozkręca się wystarczająco szybko, żeby nadrobić stracony początek, a owiana tajemnicą przeszłość bohaterów nie daje spokoju... nawet po zakończeniu książki.
3) Fenomenalne rozłożenie na części, z których każda zaczyna się ciekawym cytatem, który - wbrew pozorom - pełni pewną funkcję w tej opowieści. Jedna z części zaczyna się słowami: "Dawno, dawno temu były dwa siostrzane księżyce. Nitid była boginią łez i życia, to do niej należało niebo. Ellai czcili tylko sekretni kochankowie.". I kto z was domyślił się, że będzie tu mowa o nielegalnych nocnych schadzkach chimery i serafina? No kto, cwaniaczki?!
Pomijając okładkę, która w domyśle miała mieć chyba po prostu swój własny styl, do którego idzie się przyzwyczaić i początek, nieco mniej udany niż dalsza część powieści, książka jest po prostu świetna. Fanom, a raczej fankom młodzieżowej fantastyki polecam przeszukanie pobliskich bibliotek, księgarni i sklepów internetowych w poszukiwaniu tego tytułu.

Tym, którzy nie czytają polecam znaleźć chwilę w tramwaju, na przystanku, w przerwie świątecznej czy zwykły weekend i sięgnąć po jakąś lekturę, nawet jeśli będzie to szara gazeta. W słowie 'lektura' nie mieszą się artykuły na wp, onet czy inne szmiry i wywiady w kolorowych pisemkach. Czytajcie książki, ludzie! Nawołuję was do tego całym moim sercem! Poznawajcie inne światy, stworzone i opisane w fenomenalny sposób, rozwijajcie się, poszerzajcie horyzonty! Po prostu... czytajcie.

Wracając jeszcze na koniec do Ewy Wachowicz... tak, botox.